TVDW 02/04/2017 - Yes - I've Seen All Good People (1972)

Weekje van uitersten. Maandag een oudezakkenavond in het Koninklijk Circus, waar ik samen met Dirk en Peter - gezworen Yesfans sinds jaar en dag - het trio Anderson Wakeman Rabin zag (gesteund door drummer en bassist). Echt straf was het natuurlijk niet meer, wat de drie brachten, maar het concert bleef wel overeind. Grootste struikelblok was de tweespalt waarin het trio zich willens nillens moest wringen. Rabin was aan boord als gitarist en niet Howe, dus mocht het subtiele gitaarspel opgeboren worden en kregen we in de plaats de AOR-stadionrock die Rabin ten tijde van de hitperiode van Yes binnensmokkelde. Hold On, Changes en Owner of a Lonely Heart: ze neigden meer naar hair metal dan naar progrock. Die progrock zelf was de andere kant van de spreidstand. De meeste songs waren ruim veertig jaar oud, maar dat deerde niet (buiten Awaken, dat bij momenten saai werd).

Soit, het was mijn vijfde live-ervaring met Yesmuziek en wie weet de laatste, dus toch een moment om te koesteren. Net als het concertmoment een paar dagen later: de zoon voor het eerst laten kennismaken met de AB. Het optreden van Coely bleek de ideale binnenkomer. Wat kan die meid zingen! En rappen! En beatboxen! Voeg daarbij nog wat sterke songs en een ontwapenende meet en greet nadien (gekke bekken selfies trekken met Bram, faut le faire) en de avond kreeg het memorabele gehalte waar ik op gehoopt had.